Net als in Nederland zitten bijna alle kinderen in Israël thuis door de coronamaatregelen. Sommige kinderen vinden dat best moeilijk en zijn ook een beetje bang over wat er allemaal gebeurt. Om de kinderen een beetje blij te maken heeft de Israëlische president van Israël, Reuven Rivlin, op de televisie een verhaal aan kinderen voorgelezen. Dat kun je zien in het filmpje hieronder. De president heeft het verhaal in het Hebreeuws voorgelezen, de taal die in Israël gesproken wordt. Onder het filmpje staat een Nederlandse vertaling.
Shmulik de egel
Verteld door Gadi.
Tekst en tekeningen door: Cush (T. Carm and Shoshana Heiman). Hebreeuwse editie: Poalim Library.
Gadi was ziek.
Hij lag in bed en dacht bij zichzelf: ‘Ik ben zo verdrietig, mijn vriendjes kunnen niet op bezoek komen.’ Ik ben ziek en ik lig helemaal alleen in bed.
Ik heb geen andere vrienden dan de ezels die op mijn pyjama staan.
Ik ben zo verdrietig.
Maar opeens hoort hij geritsel bij het raam.
Hij kijkt naar het raam en dan ziet hij een ronde bol met stekels en een klein hoofdje.
‘Kom hier’ zegt Gadi blij.
De bal komt de kamer binnen en loopt naar het bed.
Gadi steekt zijn hand uit en de bal komt dichter en dichterbij.
Het steekt zijn kleine hoofde uit en raakt voorzichtig Gadi’s hand aan.
‘Wie ben jij’ vraagt Gadi.
‘Ik ben een egeltjes’ zegt het stekelige balletje.
‘Wat is je naam’ vraagt Gadi.
‘Shmulik het egeltje’ antwoordt het egeltje.
‘Ik ben Gadi’ antwoordt Gadi, ‘en ik ben ziek, dus kom niet te dicht bij.’ ‘Maar je kan wel in deze kamer blijven, en dan kunnen we vrienden worden. Vind je dat oke?’
‘Oké’ zegt Shmulik, ‘ik was ook al lang op zoek naar een vriend. Ik was zelf ook een beetje verdrietig.’
Gadi is blij om dat te horen en geeft een duw tegen de spijlen van zijn bed.
Maar daar schrikt Shmulik van.
Hij rolt zich op als een bol en zijn hoofdje en pootjes zijn niet meer te zien.
‘Shmulik, Shumulik’ roept Gadi, ‘waar zijn je hoofd en pootjes?’
‘Ik ben een beetje bang’ antwoord Shmulik vanuit zijn bal. ‘Ik hoorde opeens een geluid.’
‘Maar je bent grappig!’ antwoordt Gadi, ‘kijk nou, je bent ben een bal met stekels, zonder hoofd en zonder pootjes.’ ‘Je bent echt grappig.’
Beetje bij beetje durft Shmulik weer tevoorschijn te komen.
Eerst zijn hoofdje en dan zijn pootjes.
‘Ik schudde alleen maar aan het bed’ zegt Gadi, ‘waarom reageerde je zo bang?’
‘Ja, ja’ antwoordt Shmulik, ‘Je bent zelf grappig!’ ‘Kijk nou, je haar staat recht overeind, net als mijn stekels. Probeer anders jezelf ook eens op te rollen als een bal.’
Gadi probeert, en probeert, maar het lukt hem niet.
Shmulik gaat staan op zijn achterpootjes, en lacht en lacht en lacht.
Ze zijn allebei heel blij.
Dan zegt Gadi tegen Shmulik: ‘We zijn goede vrienden, we hebben allebei stekels op ons hoofd.’ ‘Weet je wat ik heb?’ zegt Gadi.
‘Wat heb je’ antwoordt Shmulik?
‘Een aardbei’ antwoordt Gadi.
‘Ik houd van aardbeien’ antwoordt Shmulik terwijl hij dichter bij het bed komt.
‘Kom hier, kom dichterbij’ antwoordt Gadi.
Hij eet de helft van de aardbei op en geeft de andere helft aan Shmulik.
Samen eten ze heel veel aardbeien op, totdat ze heel moe worden.
Shmulik doet zijn mond open en gaapt.
‘Ik zou graag willen slapen, maar ik heb geen bed.’
‘Je kunt slapen in mijn speelgoedboks’ zegt Gadi tegen zijn vriend.
‘Maar ik krijg vast honger tijdens de nacht’ antwoordt Shmulik.
Gadi zet de rest van de aardbeien in de speelgoedboks bij Shmulik en beiden vallen ze in slaap.
Het is zo leuk als twee vrienden in slaap vallen in dezelfde kamer.
In de ochtend wordt Gadi wakker. ‘Oh nee’ roept hij.
Tijdens de nacht heeft Shmulik door de speelgoedboks heen gerold en al de aardbeien zitten vast op zijn stekels.
Shmulik moet er bijna van huilen, ‘oh nee’ zegt hij.
Gadi ziet dat Shmulik heel verdrietig is.
Hij stapt uit bed en haalt alle aardbeien van de stekeltjes.
Dan zet hij Shmulik op zijn hand.
‘Wat scheelt eraan? We zijn toch vrienden?’
‘Dat is waar’ antwoordt Shmulik, ‘maar ik ben verdrietig, ik moet naar huis.’
‘Mijn papa en mama zijn vast naar me op zoek, ik denk dat ze ongerust zijn.’
‘Ik begrijp het’ antwoordt Gadi.
‘Soms zijn mijn papa en mama ook naar me op zoek en dan zijn ze ook ongerust.’
Hij neemt Shmulik mee naar buiten en zet hem op de grond.
‘Shalom, Gadi’ zegt Shmulik en hij begint zachtjes te lopen.
‘Zeg maar gedag tegen je vader en moeder en kom nog eens terug om met me te spelen’ zegt Gadi.
Shmulik zet nog een paar stappen en dan draait hij zich nog even om en roept: ‘Bedankt voor de aardbeien!’
‘Graag gedaan!’ roept Gadi terug. ‘Shalom, tot ziens!’
Hij blijft nog even staan en kijkt Shmulik na.
Dan loopt Shmulik terug naar huis.
